(a. i. fesh’den c. : tefessühât) : 1) çürüme, çürüyüp dökülme, bozulma. 2) hek. bir cismin kokup dağılması.

Çürümek, parçalanmak, bozulmak, bölünmek, kokuşmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; dejenere olmak, dağılmak, paramparça olmak, soysuzlaşmak, iptal olmak, parçalara ayrılmak.

Fesholma, yarılma, dağılma, bozulma, çatlama, çürüme.

iz. ar. [فسخ fesh’den ms. tefa‘ul] tıb. Çürüyüp dökülme.

vn. 1. A going to pieces by decay or otherwise. 2. A joint’s being dislocated.

اَلتَّفَسُّخُ [et-tefessuh] (fethateynle ve sîn’in zammı ve teşdîdiyle) Bir nesne şişip çatlamak; yukâlu: تَفَسَّخَتِ الْفَأْرَةُ فِي الْمَاءِ أَيْ تَقَطَّعَتْ Ve yüke tahammül etmeğe dahi derler; yukâlu: تَفَسَّخَ الرُّبَعُ تَحْتَ الْحِمْلِ الثَّقِيلِ وَذَلِكَ إِذَا لَمْ يُطِقْهُ Ve رُبَعُ [ruba’] râ-i mühmelenin zammı ve bâ’nın fethi ile cem’dir, altı yaşında olan develer murâddır.