i. fa. ok, sehm. || şiirde mahbûbenin kirpiğinden ve nazarından dahi kinâye olur.

اَلتَّرُّ [et-terr] (tâ’nın fethi ve râ’nın teşdîdiyle) ve اَلتُّرُورُ [et-turûr] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bedende kemik kesilip birbirinden ayrılmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَرَّ الْعَظْمُ تَرًّا وَتُرُورًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا بَانَ وَانْقَطَعَ Ve mutlakâ bir nesne kesilmek ma’nâsınadır; yukâlu: تَرَّ الشَّيْءُ إِذَا قُطِعَ Ve ıraklaşmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: تَرَّ عَنْ بَلَدِهِ إِذَا تَبَاعَدَ Ve تَرٌّ [terr] ve تُرُورٌ [turûr] ve تَرَارَةٌ [terâret] (سَحَابَةٌ [sehâbet] vezninde) Beden gereği gibi lahm ve şahmla dolup ve sıkalıp kemikler ete ve yağa kanmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَرَّ الرَّجُلُ تَرًّا وَتُرُورًا وَتَرَارَةً إِذَا امْتَلَأَ جِسْمُهُ وَتَرَوَّى عَظْمُهُ Ve تَرٌّ [terr] Vasf olur, kopuşu ve deprenişi at gibi çabuk olan beygire denir; yukâlu: بِرْذَوْنٌ تَرٌّ أَيْ سَرِيعُ الرَّكْضِ Ve a’zâ ve endâmı uygun ve mu’tedil olan ata denir; yukâlu: فَرَسٌ تَرٌّ أَيْ مُعْتَدِلُ الْأَعْضَاءِ Ve nihâyet-i tâkat u mechûd ma’nâsınadır; yukâlu: بَذَلَ تَرَّهُ أَيْ مَجْهُودَهُ Ve devekuşu çımkırıp sağnamak ma’nâsınadır; yukâlu: تَرَّتِ النَّعَامَةُ تَرًّا إِذَا أَلْقَى مَا فِي بَطْنِهِ

i. Harâretten insanın bedeni mesâmmâtından tereşşuh eden su, arak: ter dökmek.

i. Harâretten insanın bedeni mesâmmâtından tereşşuh eden su, arak: ter dökmek.

i. Harâretten insanın bedeni mesâmmâtından tereşşuh eden su, arak: ter dökmek.

i. Harâretten insanın bedeni mesâmmâtından tereşşuh eden su, arak: ter dökmek.

(f. s.) : 1) yaş, ıslak, rutubetli, Çeşm-i ter : yaş, ıslak göz. 2) taze : Gül-i ter : taze gül; Meyve-i ter : taze yemiş gibi.

(f. e.) : tafdîl ve mübalağa edatı olarak kelimelerin sonuna gelir : Müşkil-ter = daha (en, pek, çok) müşkül; Nazük-ter= daha (en, pek, çok) nâzik. gibi.

Binanın hiza ipi.

i. Harâretten insanın bedeni mesâmmâtından tereşşuh eden su, arak: ter dökmek.