اَلتُّرَّهَةُ [et-turrehet] (قُبَّرَةٌ [kubberet] vezninde) ve اَلتُّرَّهُ [et-turreh] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Bâtıl ve beyhûde ma’nâsınadır; yukâlu: جَاءَ بِالتُّرَّهَةِ وَالتُّرَّهِ أَيِ الْبَاطِلِ Ve تُرَّهَةٌ [turrehet] Câddeden ayrılmış ince ve dar yola denir ki çığır ta’bîr olunur; yukâlu: أَخَذَ التُّرَّهَةَ وَهِيَ الطَّرِيقُ الصَّغِيرَةُ الْمُتَشَعِّبَةُ مِنَ الْجَادَّةِ Ve âfet ve dâhiyeye denir. Ve rüzgâra denir, rîh ma’nâsına. Ve buluta denir, sehâb ma’nâsına. Ve düz ovaya denir, صَحْصَحٌ [sahsah] ma’nâsına. Ve bir küçük cânver ismidir ki kumsallarda olur; cem’i تُرَّهَاتٌ [turrehât] ve تَرَارِيهُ [terârîh] gelir tâ-yı meftûha ile. Ve ba’zılar dedi ki تُرَّهَاتٌ [turrehât] ki تُرَّهَةٌ [turrehet]in cem’idir, fi’l-asl otsuz susuz kır beyâbânlara denir, ba’dehu beyhûde ve ebâtîl için isti’âre olundu. Kezâlik beyhûde ve 'abes ve herze kelimâta ıtlâk olunur, kelimât-ı mecânîn gibi; yukâlu: أَتَى بِالتُّرَّهَاتِ أَيِ الْأَبَاطِيلِ وَالْأَقَاوِيلِ الْخَالِيَةِ مِنَ الطَّائِلِ