s. 1. A fold or stratum of any material. 2. A sheet, a leaf, as, of paper, etc. 3. An individual person or thing. 4. A solitary or odd one. 5. A time of multiplication. 6. A half-load of a beast; a bale or bundle. 7. A match; an equal; a peer. 8. A piece of cloth sufficient for a garment. 9. A set, a full suit. 10. A string of a musical instrument.

تَا [tâ] (elifin kasrıyla) Bir ismdir ki onunla mü’ennese işâret olunur ذَا [zâ] ile müzekkere işâret olunduğu gibi.

i. fa. kat [yalnız terkîbâtta bulunur] دو تا dütâ = iki kat; يک تا yek-tâ = bir kat, tek, ferîd.

interj. There! Lo! Behold! .

s. Name of the letter ت .

d. fa. [tr. zebân-zedi: ته teh] 1. İntihâ beyân edip “ب be” edât-ı fârisiyesiyle yâhut türkçe mefûlün-ileyh ile ve bazen fazla olarak “kadar” yâhut “dek” kelimesinin de ilâvesiyle kullanılır: تا بصباح tâ-be-sabah = sabaha dek; تا بقيامت tâ-be-kıyâmet = kıyamete kadar; tâ bağdad’a, bağdad’a kadar; tâ haşre dek; tâ gönlü oluncaya kadar bekledim. 2. Gâye ve illet beyân edip, ekseriya “ki” edâtıyla beraber kullanılır ve “tâ ki” yâhut “tek” telaffuz olunur: açık yazdım ta ki herkes kolay anlasın; tek (ta ki) herkes anlasın diye açık yazdım.

(f. e.) : kadar, dek, değin, (bkz. : ilâ). tâ-be-ebed : ebediyen. tâ-be-key : ne vakte kadar. tâ-be-sabâh : sabaha kadar. tâ-be-seher : sabaha kadar.

(f. i.) : kat, büklüm. Dü-tâ : iki kat, iki büklüm. Yek-tâ : bir kat, tek, birinci, (bkz. : bî-hem-tâ, bî- nazîr).

(a. ha.) : Osmanlıca “te” ve “ti” harflerinin Arapça’daki adı. [“te” ince, “ti” kalın t fonemiyle söylenir. Kasîde-i tâiyye : ed. kafiyeleri ile nihâyetlenen kasîde.

adv. (also in Persian) Even unto, even until.