اَلطُّعْمُ [et-tu’m] (tâ’nın zammıyla) Tatmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَعِمَهُ طُعْمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ذَاقَهُ Ve bir nesneye güç yetmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: طَعِمَ عَلَيْهِ إِذَا قَدَرَ Ve طُعِمَ طَعَامُهُ denir. Ve kudret ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: هَذَا لَيْسَ فِي طُعْمِهِ أَيْ قُدْرَتِهِ Ve işbâ’ eden ta’âma ıtlâk olunur; yukâlu: إِنَّهُ طَعَامُ طُعْمٍ أَيْ يُشْبِعُ مَنْ أَكَلَهُ Şârihin beyânına göre mevsûfun sıfatına izâfeti kabîlindendir, صَلَاةُ الْأُولَى gibi.