is. ar. [İbrâniceden me’hûzdur] elifbâmızın ilk harfinin ismi: elif-i memdûde = uzun elif; elif-i maksûre = kısa elif. Arabîde yalnız fethayı takviye edene elif, müteharrik yahut sâkin okunana hemze denilirse de, lisânımızda (ا) şeklinde yazılana ale’l-ıtlâk elif denilip, hemze ismi (ء) şekline hasr olunmuştur. || mc. Doğru ve mevzûn kadd, kâmet-i sehî. ir.

iz. ar. [حق hakk’dan ms. istif’âl] 1. Haklı ve şâyeste olma, liyâkat, hak etme: tekâüd maaşına istihkâkı vardır: terfî’â kesb-i istihkâk etmedi; ارباب استحقاق erbâb-ı istihkak = müstahak olanlar, hak kazanmış olanlar; بالارث و الاستحقاق bi’l-irsi ve’l-istihkâk = hem miras sûretiyle hem de hak ettiği hâlde; من غير استحقاق min gayr-ı istihkâk = hak etmediği hâlde, mücerred bir lütuf ve ihsân olarak. 2. Hak edilen meblâğ, işlemiş maaş: sizin istihkâkınız ne kadardır?

… mi?, …mı?, …mü?, …mu? اَ قَرَأتَ هَذِهِ الْمَجَلَّةَ, bu dergiyi okudun mu?.

Ey!, yakındakine nidada kullanılır.

Mı?, mi?, mu?, mü?.

(a. ha.) : Osmanlı alfabesinde elif ve ayın . harflerinin hafif zamme (ötre) lilerinin sesini karşılar.

(ha.) : Osmanlı alfabesinde elif ve “ayın” harfleriyle başlıyan ve ince esreli okunan kelimelerin sesini karşılar.

(a. ha.) : 1) Arap alfabesinin ilk harfi. 2) i. kadın adı.

(ha.) : Osmanlı alfabesinde “elif” ve “ayın” harfleriyle başlıyan ve kalın esreli okunan kelimelerin sesini karşılar.

Hey! ey!, hey!, uzakta veya dalmış kişiye nidada kullanılır.