hr. fa. 1. Şart edatı olup, sıyga-i şartiyeyi hâvî cümle-i şartiyeye girer ki sıyga-i mezkûre şartiyeti beyâna kâfî olduğundan, bu edat zâiddir, ve bunun için lisânımızda böyle bir edat yoktur: eğer sevâba nâil olmak istiyorsanız bu işi yapın; hayât-ı dünya hoş olurdu, eğer ölüm olmasa idi. 2. Gerek, hâh, ister: [mükerrer olarak] eğer âşık, eğer sâdık ziyâret eylese bir kez. [el-yevm bu mana ile isti‘mâli metrûktur.] – nâdiren hemzesi hazf olunup “ger” kalır: ger dilersen bulasın oddan necât. - şiirde bazen cümle-i şartiyenin âhirine ilhâk olunur: olmasa idi kalemin çâk-ı girîbânî eğer.