i. [اوتورمق oturmak’dan– “kaf” harekelendikte “gayın” a tahavvül eder.] 1. Oturma, meks, ârâm, dernek: o kış erzurum’da oturak tuttular. 2. Oturulacak yer, oturulan yer, merkez, makam. 3. Oturulacak yer, sıra, suffe. 4. Esnâ-yı seyr ü seferde yol üzerinde bir yerde olunan meks ve istirâhat: beş gün askere oturak verdi. 5. Bir şeyin yere değecek ciheti, kâide. 6. Kayakta kürek çekilirken oturulan yer. 7. Oda içinde def-i hâcet için kullanılan kap, hâvrûz, lâzımlı. ≡ sıf. 1. İstirâhat eden, esnâ-yı seyr ü seferde muvakkatan istirâhatta bulunan: beş gün oturak kaldık. 2. İşten kesilmiş, amelmânde, mütekâ’id.

a. 1. Who is seated. 2. Who remains permanently an inhabitant in a place. 3. Who is of the permanent garrison. 4. Who is retired from active service. 5. Who is bedridden or paralytic.

s. 1. A taking a rest; a rest; a halt. 2. A permanent residence; a sojourn. 3. Any seat. 4. A chamber-vessel; also, a water-closet. 5. The place of a halt. 6. A place of residence; a dwelling. 7. A pension; a retirement allowance. 8. The part on which one sits. 9. The part on which a vessel rests: as, a fooT. bottom, or stand. 10. The settling of a building.