اَلْأَسَدُ [el-esed] (fethatenle) Arslan dedikleri cânver ki ma’rûftur. Ve أَسَدٌ [esed] Kezâlik arslandan havf etmek. Ve arslan gibi olmak, أَسِدَ يَأْسَدُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ رَآى أَسَدًا وَخَافَ مِنْهُ أَوْ صَارَ كَالْأَسَدِ فِي أَخْلَاقِهِ Ve fi’l-hadîsi “إِذَا دَخَلَ فَهِدَ وَإِذَا خَرَجَ أَسِدَ” Ve فَهْدٌ [fehd] fâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla pars dedikleri cânverdir. Ve أَسْدٌ [Esd] gâh olur ki sükûnuyla أَزْدٌ [Ezd] mahallinde isti’mâl olunur, بَنُو أَزْدٍ [Benû Ezd]de lügat olmak üzere; yukâlu: هُمُ الْأَسْدُ أَسْدُ شَنُوءَةَ أَيْ هُمُ الْأَزْدُ أَزْدُ شَنُوءَةَ