fl. 1. Coşmak, tehevvür ve heyecana gelmek, şımarmak ≡ bu adam azdı. 2. Taşmak, feyezâna gelmek: dereler azmış. 3. Doğru yoldan çıkmak, tuğyân etmek. 4. Kesb-i şiddet etmek: rüzgâr azdı. 5. Şehveti galebe etmek. 6. Fenalaşmak, iltihâb peydâ etmek: yarası azdı. 7. Kudurmak: köpek azdı. 8. Sararıp temizlenemeyecek bir hâle gelmek: bu çamaşır azmış. 9. Muhtelifü’l-cins iki hayvandan tevellüd ve tahassül etmek: bu koyun merinosla kıvırcıktan azmıştır; bu köpek çakaldan azmıştır. || düş azmak: ihtilâm olmak.