شُبَّ [şubbe] (fi’l-i mâzî-i mechûldur) Takdîr olunmak ma’nâsına. Ve ma’nâ-yı masdarî dahi murâd olur; yukâlu: أَعْيَيْتَنِي مِنْ شُبَّ إِلَى دُبَّ أَيْ مِنْ لَدُنْ شَبَبْتُ إِلَى أَنْ دَبَبْتُ عَلَى الْعَصَا Ya’nî yiğitlik hîninden pîr olup ‘asâya düşünceye dek. Ve إِعْيَاءٌ [i’yâ’] 'âciz kılmağa derler. Ve bunun gibidir ki “نَهَى النَّبِيُّ عَنْ قِيلَ وَقَالَ” derler ve “مِنْ شُبٍّ إِلَى دُبٍّ” dahi derler, tenvînle, sîga-i fi’li menzile-i ismde kılıp üzerine harf-i cerr dâhil kılmakla egerçi aslında fi’l ise de.