اَلشَّرَكُ [eş-şerek] (fethateynle) Avuçların tuzağına ve ağına denir ki ipten örülmüş olur, gûyâ ki gözenekler ve örgüler birbirine şerîktir, dâm ve şast ma’nâsına; cem’i nâdir olarak شُرُكٌ [şuruk]tur zammeteynle; yukâlu: نَصَبَ الصَّائِدُ الشَّرَكَ وَهُوَ حَبَائِلُ الصَّيْدِ وَمَا يُنْصَبُ لِلطَّيْرِ Ve شَرَكُ الطَّرِيقِ [şereku’t-tarîk] yolların câddelerine ve işleğine denir, ‘alâ-kavlin ulu yolda olan çatal çatal yollara denir ki öylece çekilip gidip bir mahalde asl câddeye karışmaya; müfredi شَرَكَةٌ [şereket]tir. İkisi dahi ma’nâ-yı evvelden me’hûzdur. Kavl-i evvele göre gûyâ ki balık ağı serilmiş tarzında olduğu tasavvuruyladır ve sânî zâhirdir; yukâlu: مَضَوْا عَلَى شَرَكِ الطَّرِيقِ أَيْ جَوَادِّهِ أَوْ هِيَ الطُّرُقُ الَّتِي لَا تَخْفَى عَلَيْكَ وَلَا تَسْتَجْمِعُ لَكَVe شَرَكٌ [Şerek] hicâz’da bir mevzi’ adıdır. Ve masdar olur, papucun tasması munkatı’ olmak ma’nâsına; yukâlu: شَرِكَ النَّعْلُ شَرَكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا انْقَطَعَ شِرَاكُهُ Ve hicâz’da bir dağın adıdır.