Başkasının malını gizlice almak, hırsızlık etmek, aşırmak.

ft. 1. Vurmak, çarpmak: kamçı, kılıç çalmak. 2. Yere düşürmek, atmak: yere çaldı. 3. Bir şeyin bir parçasını kesmek, çalmak. 4. Davul ve dümbelek gibi bir şeye vurup ses çıkarmak: davul, trampet çalmak. 5. Ale’l-ıtlâk çalgı oynamak: piyano, kanun, klarnete, bir hava çalmak. 6. Birbirine vurmak, çırpmak: el çalmak. 7. Vurmak, dakketmek: kapıyı çalmak. 8. Uğrulamak, çırpmak, sirkat etmek: atımı çaldılar. 9. Almak, kapmak: akıl çalmak = meftûn etmek. 10. Bir mayi‘a cüz’î tuz veya çorbaya un katmak. 11. Tattırmak, lezzetini duyurmak: ağzına bal çalmak. 12. Süpürmek, temizlemek: tozu çalmak. 13. Oynatmak, sallamak, tahrik etmek, kullanmak: kürek, sopa çalmak. 14. Buruşturmak: dili çalmak. ≡ fl. 1. Az benzemek, takarrub etmek, mâil olmak: yeşile çalıyor. 2. Bir şeyin lezzetini vermek: is çalmak, bakır çalmak. 3. Doğru söylemeyip çetrefil söylemek veya diğer bir lisân andırmak: dili çalıyor, dili Rumcaya çalıyor. 4. (Saat ve saz vesâire) vurmak: bu saat doğru çalmıyor, bu piyano pek iyi çalıyor.

v. t. & i. For چالمق .