اَلْآذِيُّ [el-âziyy] (hemzenin meddi ve yâ’nın teşdîdiyle) Dalgaya ıtlâk olunur; rükkâb-ı deryâya ezâ ve renciş eylediğinden nâşî, pes آذِيٌّ [âziyy] فَاعِلُ الْأَذَى demek olur; yukâlu: إِلْتَطَمَ آذِيُّ الْبَحْرِ أَيْ مَوْجُهُ Şârihin beyânına göre fi’l-asl فَاعُولٌ [fâ’ûl] vezninde آذُويٌ [âzûy] idi, ba’dehu mevcde 'alem oldu, teşdîd ve tahfîfle; cem’i أَوَاذِى [evâzî] gelir. Vâkı’â Râgib dahi Mufredât’ta: وَمِنْهُ الْآذِي وَهُوَ الْمَوْجُ الْمُوذِي لِرُكَّابِ الْبَحْرِ 'ibâretiyle ism-i fâ’il olduğunu tasrîh eylemiştir.