Keçi. (-Eskişehir.)

(a. i.) : (bkz. : aşk).

vulg. aşk, vn. & s. 1. A being or becoming passionately enamoured; love, passion. 2. (mystics) Ecstatic love to God.

اَلْعِشْقُ [el-'işk] ('ayn’ın kesriyle) ve اَلْعَشَقُ [el-'aşak] (fethateynle) ve اَلْمَعْشَقُ [el-ma’şak] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Bir kimsenin sevdiği mahbûbdan gayrı nazarında dil-ber ve mahbûb olmayıp nazarını ona hasr eylemek, 'alâ-kavlin ifrât üzere muhabbet eylemekten 'ibârettir, 'afâf ve 'ismet cihetiyle olsun gerek fesâd-ı zamîr ü niyyet cihetiyle olsun. Ve 'inde’l-ba’z muhibbin nazarı mahbûbun 'uyûb ve nakâ’isini görmez olup ser-â-pâ 'ayn-ı cemâl müşâhede eylemekten 'ibârettir. Yâhûd عِشْقٌ ['işk] bir gûne maraz-ı vesvâsîdir ki 'âşık kendi fikr ve endîşesini ba’zı sûret-i hasenenin istihsânı üzere taslît eylemekle maraz-ı mezbûru kendi nefsine celb eylemekten ‘ârız olur; yukâlu: عَشِقَهُ عِشْقًا وَعَشَقًا وَمَعْشَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَهُوَ عُجْبُ الْمُحِبِّ بِمَحْبُوبِهِ أَوْ إِفْرَاطُ الْحُبِّ وَيَكُونُ فِي عَفَافٍ وَفِي دَعَارَةٍ أَوْ عَمَى الْحِسِّ عَنْ إِدْرَاكِ عُيُوبِهِ أَوْ مَرَضٌ وَسْوَاسِيٌّ يَجْلُبُهُ إِلَى نَفْسِهِ بِتَسْلِيطِ فِكْرِهِ عَلَى اسْتِحْسَانِ بَعْضِ الصُّوَرِ Kavl-i evvele göre tercememiz lâzım-ı ma’nâ tasvîri kabîlindendir. Ve etıbbâ’ عِشْقٌ ['işk]ı emrâzdan 'addeylediler hattâ Bukrât nısf-ı emrâzdır ve Fârâbî sülüsân-ı emrâzdır dedi, zîrâ hem nefse ve hem bedene müte’alliktir ve عِشْقٌ [‘işk] galîzu’t-tab’ ve fâsidü’l-mizâc ve vazî’u’l-himme olan eşhâsa 'ârız olmaz dediler. Şârihin beyânına göre عَشَقَةٌ ['aşekat] dedikleri nebâttan me’hûzdur. Ve bundan ism kezâlik 'ayn’ın kesriyledir.

اَلْعِشْقُ [el-'işk] ('ayn’ın kesri ve şîn’in sükûnuyla) ve اَلْعَشَقُ [el-'aşak] (fethateynle) Mahabbet ziyâde olmak; tekûlu: عَشِقَهُ عِشْقًا وَعَشَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve ba’zılar fethateynle gelmesi asl üzere değildir, li-zarûrettir demiş.