iz. ar. 1. Saldırma, üstüne yürüme, birden koşma, üşüşme, savlet: köpek üzerimize hücûm etti; arılar bize hücûm ettiler. 2. as. Harp ederek düşmanın üzerine saldırma, basma: kaleden hücûmla çıktılar; süvârilerin piyâde üzerine hücûmu. 3. Tıb. Bedenin bir mahalline kan vesâir ahlâtın birikmesi: hücûm-ı dem; hücûm-ı ahlât.

اَلْهَجُومُ [el-hecûm] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) Bagteten hücûm eder olan adama denir. Ve şol şedîd rüzgâra denir ki uğradığı hâneleri ve ثُمَامٌ [sumâm] dedikleri otları kal’ ve berbâd eder ola. Ve Ebû katâde hâris b. Rib’î radıyallâhu 'anhu hazretlerinin kılıcı adıdır.

اَلْهُجُومُ [el-hucûm] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Ansızın bir adama saldırıp yetişmek, 'alâ-kavlin bir yere destûrsuz girmek yâhûd girmek ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَمَ عَلَيْهِ هُجُومًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا انْتَهَى إِلَيْهِ بَغْتَةً أَوْ دَخَلَ بِغَيْرِ إِذْنٍ أَوْ دَخَلَ Ve هُجُومٌ [hucûm] Müte’addî olur; yukâlu: هَجَمَ فُلَانًا إِذَا أَدْخَلَهُ Ve binâ yıkılmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَمَ الْبَيْتُ إِذَا انْهَدَمَ Ve هَجْمٌ [hecm] (رَجْمٌ [recm] vezninde) ve هُجُومٌ [hucûm] Göz içeri batmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَمَتْ عَيْنُهُ هَجْمًا وَهُجُومًا إِذَا غَارَتْ Ve memede olan sütün cümlesini sağmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَمَ مَا فِي الضَّرْعِ إِذَا حَلَبَهُ Ve nesne sâkin ve epsem olmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَمَ الشَّيْءُ إِذَا سَكَنَ وَأَطْرَقَ Ve هَجْمٌ [hecm] Tard eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: هَجَمَ فُلَانًا هَجْمًا إِذَا طَرَدَهُ Ve هَجْمٌ [hecm] Büyük kâseye denir; fethateynle de lügattir, cem’i أَهْجَامٌ [ehcâm]dır. Ve Fezâre kabîlesi yurdunda bir su adıdır. Ve هَجْمٌ [hecm] Tere denir, عَرَقٌ ['arak] ma’nâsına. Ve terlemek ma’nâsına masdar olur; yukâlu: هَجَمَتْهُ الْهَوَاجِرُ أَيْ أَسَالَتْ عَرَقَهُ

a. 1. Given to sudden assaults. 2. Violent.

vn. & s. 1. A suddenly breaking in upon privacy. 2. An assaulting, attacking. 3. A crowding in numbers violently.

اَلْهَجُومُ [el-hecûm] (hâ’nın fethi ve cîm’in zammı ve meddiyle) Şol yeldir ki uğradığı evleri yıkıp harâb eyler ve ثُمَامٌ [sumâm] dedikleri za’îf otları kal’ eder.

اَلْهُجُومُ [el-hucûm] (zammeteynle) Bir nesnenin üzerine ansızın hamle kılmak; yukâlu: هَجَمْتُ عَلَى الشَّيْءِ بَغْتَةً أَهْجُمُ هُجُومًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَهَجَمْتُ غَيْرِي يَتَعَدَّى وَلَا يَتَعَدَّى Ve هُجُومٌ [hucûm] Kış mevsimi dâhil olmağa dahi derler; yukâlu: هَجَمَ الشِّتَاءُ إِذَا دَخَلَ Ve göz içeri batmağa dahi derler; yukâlu: هَجَمَتْ عَيْنُهُ أَيْ غَارَتْ Ve devenin memesinde olan sütün cümlesin sağmağa dahi derler; tekûlu: هَجَمَتْ مَا فِي ضَرْعِ النَّاقَةِ إِذَا حَلَبَتْ كُلَّ مَا فِيهِ

Saldırı, hücum, akın, forvet, atak, hamle. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; taarruz, (hastalık) nöbet, hastalık nöbeti, ani saldırı, ileri (futbolda).

Terleten, sert, çevik ordu vb., hızlı hücum eden, şiddetli.

Saldırma, atılım, atılma.

Şiddetli rüzgar.

Hücum.